Imie i nazwisko: Scott Olivier Hall
Ring name'y: Scott Hall , Razor Ramon, The Diamond Studd
Wzrost zapowiadany przed walką: 6 ft 7 in (2.01 m)
Waga zapowiadana przed walką: 287 lb (130 kg)
Urodzony: 20 pażdziernika 1958 r , St.Mary’s County,Maryland
Zapowiadany z: Miami, Florida
Trenowany przez: Hiro Matsuda, Mike Rotunda, Barry Windham
Debiut: 13 pazdziernika 1984 r.
Ruch kończący: Razor’s Edge
Theme song w WWE: “Bad Boy” Jim Johnston
Debiut : http://www.youtube.com/watch?v=qK8MgpuyXkw
„Bad
Guy” od razu dostał push na Main Eventera i zaledwie miesiąc po
debiucie ingerował w walce o pas WWF umożliwiając zdobycie tytułu
Rickowi Flairowi. Konflikt ten doprowadził do walki między Razorem i
Flairem a Randym Savagem i Mr. Perfectem (miejsce w tym feudzie było
zarezerwowane dla Ultimate Warriora, który został zwolniony).
Na Royal Rumble 1993 Hall stanął przed szansą zdobycia tytułu mistrzowskiego WWF jednak poległ w starciu z Bretem Hartem
Kariera Ramona nie
zwalniała tempa i na WM 9 w 4 minutowym matchu poradził sobie z drugim w
historii WWE najdłużej panującym mistrzem Bobem Backlundem.
Następnym
przystankiem w karierze Bad Guya był turniej KOTR, w którym odpadł w
ćwierćfinale przegrywając z Bretem Hartem. Na Jednym z epizodów Monday
Night Raw przegrał niespodziewanie z 1-2-3 Kidem (X-Pac) co doprowadziło
do jego konfliktu z Tedem Dibiasem oraz Face turnu.
4 października odbyło się 20 osobowe Battle Royal w którym ostatnia dwójka miała stanąć w pojedynku między sobą o pas Interkontynentalny, a byli to właśnie Razor Ramon oraz Rick „The Model” Martel. W następnym tygodniu Razor przypiął Martela po akcji „Razor Edge” zostając nowym mistrzem interkontynentalnym.
4 października odbyło się 20 osobowe Battle Royal w którym ostatnia dwójka miała stanąć w pojedynku między sobą o pas Interkontynentalny, a byli to właśnie Razor Ramon oraz Rick „The Model” Martel. W następnym tygodniu Razor przypiął Martela po akcji „Razor Edge” zostając nowym mistrzem interkontynentalnym.
Następnie rozpoczął
feud z Irwinem R. Schyster, którego wyeliminował podczas tradycyjnego
eliminacyjnego Survivor Series matchu, konflikt zakończył się ich walką
na RR 94 w której tytuł został obroniony.
Shawn Michaels zaczął domagać się uznawania jego, jako mistrza Interkontynentalnego gdyż nigdy tego tytułu nie przegrał, a stracił go przez brak aktywności, co doprowadziło do walki Razor Ramon vs Shawn Michaels o zunifikowane mistrzostwo interkontynentalne w matchu z drabinami. Walka skradła WrestleManie X oraz była pierwszym w historii WWE 5 star matchem.
Walka z Shawnem Michaelsem :
http://www.youtube.com/watch?v=ClzKiEZXFcE
Po WM Hall kontynuował spór z bodyguradem HBK’a - Dieslem na rzecz, którego stracił tytuł Interkontynentalny.
Zakwalifikował się on do turnieju KOTR 94 pokonując Savio Vege przegrywając jednak w samym finale z młodszym z braci Hart - Owenem.
Podczas Summerslam odzyskał tytuł interkontynentalny a na gali Survivor Series był kapitanem teamu „ The Bad Guys” gdzie został ostatnim ocalałym. Walka doprowadziła do jego sporu z Jeffem Jarretem który zakończył się stratą tytułu przez Bad Guya na RR 1995.
Na WrestleManii 11 skorzystał ze swojego rewanżu jednak pokonał JJa jedynie poprzez dyskwalifikacje.
Po kilku mało znaczących feudach z Savio Vega oraz przegranym finale KOTR 95 z Mabelem dostał kolejną wielką walkę, którą była ponowna batalia z Shawnem Michaelsem w Ladder Matchu o tytuł Interkontynentalny, z którego tym razem zwycięsko wyszedł HBK.
Scott mimo porażki z Shawnem zdobył po raz kolejny tytuł interkontynentalny pokonując Deana Douglasa na rzecz, którego właśnie Michaels stracił tytuł. Tym samym stał się, jako pierwszym czterokrotnym posiadaczem tego prestiżowego tytułu.
Wkrótce stracił on tytuł na rzecz nowego nabytku WWF Goldusta a Razor Ramon po incydencie w Madison Sqaure Garden rozstał się z federacją przechodząc do WCW.
W Federacji Teda Trunera wraz z Kevinem Nashem uformował Tag Team The Outsiders, który później przerodził się w stajnie NWO, w WCW już jako Scott Hall zdobywał siedmiokrotnie mistrzostwo Tag teamów, mistrzostwo TV oraz Stanów Zjednoczonych.
Po 6-ściu latach nieobecności w 2002 roku Hall powrócił do WWE na gali No Way Out a następnie miesiąc później na Wrestlemanii 18 zastąpił kontuzjowanego Kevina Nasha i stoczył pojedynek ze Stevem Austinem. Po gali Insurexion 2002 Hall został zwolniony gdyż miał on ingerować w walkach Showa i X-Paca, lecz zasnął pijany na zapleczu.
Problemy alkoholowe towarzyszyły mu podczas jego kariery nie tylko w WWF/WWE ale i WCW czy TNA, mimo wszystko Hall zostanie na pewno zapamiętany jako bardzo charakterystyczna postać która mimo ogromnej popularności nigdy nie został mistrzem świata.
Tytuły mistrzowskie:
WWE/WWF
4x Mistrzostwo Interkontynentalne
WCW:
2x Mistrzostwo USA
1x Mistrzostwo TV
7x Mistrzostwo TT (6x Kevin Nash, 1x The Giant)
World War 3 (1997)
Nagrody:
PWI:
PWI Match of The YEar 1994 Shawn Michaels vs Razor Ramon WM 10
PWI Most Improved Wrestler (1992)
PWI Tag Team of the Year (1997) with Kevin Nash
Wrestling Observer Newsletter:
5 star match : vs Shawn Michaels WM 10
Match of The Year vs Shawn Michaels WM 10
Shawn Michaels zaczął domagać się uznawania jego, jako mistrza Interkontynentalnego gdyż nigdy tego tytułu nie przegrał, a stracił go przez brak aktywności, co doprowadziło do walki Razor Ramon vs Shawn Michaels o zunifikowane mistrzostwo interkontynentalne w matchu z drabinami. Walka skradła WrestleManie X oraz była pierwszym w historii WWE 5 star matchem.
Zakwalifikował się on do turnieju KOTR 94 pokonując Savio Vege przegrywając jednak w samym finale z młodszym z braci Hart - Owenem.
Podczas Summerslam odzyskał tytuł interkontynentalny a na gali Survivor Series był kapitanem teamu „ The Bad Guys” gdzie został ostatnim ocalałym. Walka doprowadziła do jego sporu z Jeffem Jarretem który zakończył się stratą tytułu przez Bad Guya na RR 1995.
Na WrestleManii 11 skorzystał ze swojego rewanżu jednak pokonał JJa jedynie poprzez dyskwalifikacje.
Po kilku mało znaczących feudach z Savio Vega oraz przegranym finale KOTR 95 z Mabelem dostał kolejną wielką walkę, którą była ponowna batalia z Shawnem Michaelsem w Ladder Matchu o tytuł Interkontynentalny, z którego tym razem zwycięsko wyszedł HBK.
Scott mimo porażki z Shawnem zdobył po raz kolejny tytuł interkontynentalny pokonując Deana Douglasa na rzecz, którego właśnie Michaels stracił tytuł. Tym samym stał się, jako pierwszym czterokrotnym posiadaczem tego prestiżowego tytułu.
Wkrótce stracił on tytuł na rzecz nowego nabytku WWF Goldusta a Razor Ramon po incydencie w Madison Sqaure Garden rozstał się z federacją przechodząc do WCW.
W Federacji Teda Trunera wraz z Kevinem Nashem uformował Tag Team The Outsiders, który później przerodził się w stajnie NWO, w WCW już jako Scott Hall zdobywał siedmiokrotnie mistrzostwo Tag teamów, mistrzostwo TV oraz Stanów Zjednoczonych.
Po 6-ściu latach nieobecności w 2002 roku Hall powrócił do WWE na gali No Way Out a następnie miesiąc później na Wrestlemanii 18 zastąpił kontuzjowanego Kevina Nasha i stoczył pojedynek ze Stevem Austinem. Po gali Insurexion 2002 Hall został zwolniony gdyż miał on ingerować w walkach Showa i X-Paca, lecz zasnął pijany na zapleczu.
Problemy alkoholowe towarzyszyły mu podczas jego kariery nie tylko w WWF/WWE ale i WCW czy TNA, mimo wszystko Hall zostanie na pewno zapamiętany jako bardzo charakterystyczna postać która mimo ogromnej popularności nigdy nie został mistrzem świata.
Tytuły mistrzowskie:
WWE/WWF
4x Mistrzostwo Interkontynentalne
WCW:
2x Mistrzostwo USA
1x Mistrzostwo TV
7x Mistrzostwo TT (6x Kevin Nash, 1x The Giant)
World War 3 (1997)
Nagrody:
PWI:
PWI Match of The YEar 1994 Shawn Michaels vs Razor Ramon WM 10
PWI Most Improved Wrestler (1992)
PWI Tag Team of the Year (1997) with Kevin Nash
Wrestling Observer Newsletter:
5 star match : vs Shawn Michaels WM 10
Match of The Year vs Shawn Michaels WM 10
