Początek historii:
Wszystko tak naprawdę rozpoczyna się w 1915 roku, kiedy to Roderick James „Jess” McMahon zorganizował walkę bokserską Jacka Johnsona z Jessim Willardem. Pojedynek wygrał Willard, a Johnson utracił tytuł. Dopiero dziesięć lat później Roderick McMahon wraz z Texem Rickardem organizowali galę bokserskie w słynnym Madison Square Garden w Nowym Jorku. Pierwszą zorganizowaną walką na wielką skalę był pojedynek o Light Heavyweight Championship pomiędzy Jackiem Delaneyem i Paulem Berlenbachem. Po kolejnych dziesięciu latach powstała pierwsza organizacja wrestlingu Jim Crockett Promotions, więc McMahonowie przeszli do tego biznesu. Rodzina McMahonów nie mogła organizować walk w Madison Square Garden, ponieważ Tex Rickard nie był skłonny do tego sportu.
Capitol Wrestling Corporation:
Jess i Mondt utworzyli Capitol Wrestling Corporation. Początek tego pomysłu rozpoczął się w 1953 roku, do tego dołączyło także National Wrestling Alliance. Największą gwiazdą w tej federacji był Antonio Rocca. Vincent J. McMahon zastąpił swojego ojca Jessa tego samego roku. Dzięki świetnej współpracy opanowali sporą większość wrestlingu, potrafili przejąć ponad 60 % kontroli nad bookingiem NWA. Vincent J. został dobrze douczony w sprawie bookingu we wrestlingu i to rozpoczęło wielki rozwój wrestlingu na świecie. 3 lata później, czyli w 1956 roku Capitol Wrestling Corporation podpisało umowę telewizyjną z WTTG Channel 5.
World Wide Wrestling Federation (WWWF):
Pas NWA World Heavyweight Championship był broniony we wszystkich federacjach na świecie, które współpracowały z NWA. W 1963 roku mistrzem był Buddy Rogers, Vincent J. McMahon i Mondt bardzo byli za tym, aby Rogers był wciąż tym mistrzem, jednak sam posiadacz był temu przeciwny, ponieważ musiał wpłacać kaucje w wysokości 25 tysięcy dolarów, po to aby zapewnić, że będą wykonywać swoje zadania. Pod koniec stycznia tego samego roku Lou Thesz odebrał pas Rogersowi, Mondt i McMahon byli źli, więc opuścili NWA i utworzyli World Wide Wrestling Federation. Już w kwietniu Buddy Rogers otrzymał pas WWWF World Championship, lecz zaledwie miesiąc później stracił pas na rzecz Bruno Sammartino, warto zaznaczyć że Rogers przed walką miał atak serca. Przez większość czasu mistrzowie WWWF i NWA walczyli między sobą, zazwyczaj było bez rezultatu. Marzec 1979, WWWF zmieniło nazwę na World Wrestling Federation, a Vincent J. McMahon wciąż był pełnoprawnym właścicielem.
World Wrestling Federation (WWF):
Syn Vincenta J. McMahona założył Titan Sports Inc. (chodzi o Vince’a), natomiast w 1982 roku odkupił od ojca Capitol Sports. Vince McMahon zaczął diametralnie wpływać na tą federację oraz cały wrestling. Jednym z największych pomysłów Vince’a było sprowadzenie do siebie Hulka Hogan’a, wtedy gwiazda AWA. Kolejnymi sprowadzonymi zawodnikami byli Roddy Piper oraz Jessy Ventura. Vince zaczął sprzedawać kasety wideo związane z galami WWF przez swoją firmę Coliseum Video. Zdobyte pieniądze z różnych zakresów interesu federacji postanawiały, że Vince odkupował największe gwiazdy innych federacji na świecie m.in. Hart Foundation, British’a Bulldogsa czy nawet Dusty’ego Rhodesa. Vincent J. McMahon był tym zdenerwowany tym lekko, ponieważ myślał, że przez to federacja upadnie. Vince był bardzo uparty dlatego chciał swoją federację doprowadzić do światowego statutu. Taki obrót spraw musiał przyczynić się do wielkich opłat, a to tylko doprowadzało World Wrestling Federation do bankructwa. Sukces zależał tylko od nowego PPV jakim jest WrestleMania, gala była jak Super Bowl w futbolu amerykańskim, czyli świętem dyscypliny, to właśnie chciał zrobić Vince z wrestlingiem. Na pierwszej gali WrestleMani pojawiły się takie gwiazdy jak Mr. T czy Cyndi Lauper. Na szczęście Vince to przyniosło wielki sukces federacji.
World Wrestling Federation (WWF) Następna generacja:
World Championship Wrestling (WCW) pod rządzą Erica Bischoffa kolekcjonowała sobie zawodników z Extreme Championship Wrestling (ECW) oraz World Wrestling Federation (WWF), Vince jako wielki pomysłodawca utworzył nową generację zawodników m.in. takich jak Shawn Michaels czy Bret Hart. Wtedy zaczęła się tak zwana wojna o ratingi pomiędzy RAW is War a WCW Monday Nitro, oba odbywały się w tym samy czasie co każdy poniedziałek. W 1997 roku Vince spowodował, że Bret Hart odszedł z WWF, gdy Bret był bliski podpisania umowy z WCW, to McMahon w ostatnie chwili przebił ich ofertę, zawodnik postanowił dać mu szansę. Bret ‚The Hitman’ Hart w swoim kontrakcie miał klauzule, w której miał kontrolę nad bookowaniem siebie przez ostatni miesiąc swojego kontraktu, kończył się na gali Survivor Series. Hart bez problemu pozbędzie się pasa, lecz nie da go Shawnowi Michalesowi, z którym miał napięte stosunki, nie chciał także tego zrobić w swoim ojczystym kraju Kanadzie. Vince McMahon zaplanował na gali Survivor Series screwjob.
Screwjob Montreal:
W listopadzie 1997 roku na gali Survivor Series doszło do wielkiej kontrowersji, Bret w walce z Shawnem nie poddał się, gdy przeciwnik założył mu Sharpshooter, Vince McMahon krzyknął do ringowego – Ring the Fuck Bell!! HBK wziął pas i opuścił szybko ring, natomiast sfrustrowany Bret opluł Vince’a prosto w twarz. Shawn Michaels i Bret Hart pogodzili się na Monday Night RAW, które odbyło się 4 stycznia w 2010 roku. McMahon postanowił utworzy kolejną generację zawodników takich jak The Rock, Steve Austin, Mick Foley czy DX.
Attitude Era:
Wszystko rozpoczęło się na WrestleMani 14, kiedy to Steve Austin pokonał Shawna Michaelsa o WWF Championship, wtedy sędzią specjalnym był Mike Tyson. Fani przeszli na RAW is War, gdzie The New Age Outlaws dołączyło do składu DX, a Vince jako zły promotor rozpoczął słynny feud ze Stone Coldem. Po 18 miesiącach World Wrestling Federation mogło w końcu przebić World Championship Wrestling w ratingach. The Rock był największym face’m w historii WWF. 23 maja 1999 roku wydarzyła się tragedia, w której Owen Hart zginął podczas gali Over the Edge. Zawodnik miał zostać opuszczony z liny, jednak lina nie wytrzymała i zaledwie 34-letni zawodnik upadł z wysokości około 20 metrów, w hali obecnych było 18 tysięcy fanów. Sama sytuacja była bardzo nieprzyjemna do oglądania, ponieważ Owen uderzył głową w narożnik, która odchyliła mu się do tyłu. Fani byli świadkami reanimacji i wynoszenia zawodnika z hali. Widzowie w telewizji nie widzieli tego, ponieważ postanowiono oszczędzić im to, więc wyłączyli transmisję. Hart został przewieziony do szpitala, po godzinie zmarł. Jim Ross poinformował widzów o zajściu z Owenem, ale fanów w arenie o tym nie poinformowano, postanowiono dokończyć galę, do dziś jest to bardzo kontrowersyjne. Następnej nocy poświęcono RAW ku pamięci Owena Hart’a. We wrześniu 1999 roku powstała druga tygodniówka World Wrestling Federation, SmackDown! Pod koniec 1999 roku Titan Sports postanowił zmienić nazwę na World Wrestling Federation Entertainment, wszystko po to aby powiększyć rozpoznawalność na świecie. Niecały rok później federacja postanowiła utworzyć ligę futbolu amerykańskiego XFL, jednak był to błąd, bo liga wytrzymała ledwie rok.
Invasion:
Marzec 2001 roku, WWF odkupiło swojego rywala WCW od AOL Time Warner. Vince jednak nie wykupił takich gwiazd jak Hulk Hogan, Bill Goldberg czy Sting, ponieważ oni należeli do AOL Time Warner, a nie do World Championship Wrestling. McMahon postanowił wykupić rywala od ECW, a jak wiadomo World Championship Wrestling i Extreme Championship Wrestling byli w zwięzłej współpracy nazywając się Alliance. To doprowadziło do feudu WWF vs Alliance.
World Wrestling Entertainment (WWE):
Na początku 2002 roku federacja musiała zmienić nazwę WWF z powodu procesu o prawa do tego skrótu, który należał do World Wildlife Fund, postanowiono zmienić nazwę na World Wrestling Entertainment. Logo zmieniono razem ze słowami ‚Get The F Out’ po to aby pokazać prawdziwą nazwę World Wrestling Federation. Ze względu na brak jakiekolwiek konurencji WWE rozdzieliło federację na dwie tygodniówki, RAW oraz SmackDown! Każda z tych tygodniówek posiadała swoich zawodników oraz pasy. Czasami odbywały się drafty. W 2006 roku dodano trzecią tygodniówkę ECW, która do 16 lutego 2010 roku została zastąpiona NXT. Od 29 sierpnia 2011 roku nie ma żadnych podziałów na brandy, wszyscy zawodnicy mogą pojawiać się na RAW i SmackDown. 15 lutego 2013 roku na gali TLC dwa najważniejsze pasy w WWE zostały zunifikowane, Randy Orton jako mistrz WWE pokonał Johna Cenę jako mistrza wagi ciężkiej w TLC Matchu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz